Σχεδόν όλοι όσοι ασχολούνταν με την κατασκευή μιας εξοχικής κατοικίας και την κατασκευή της οροφής της είχαν μια ερώτηση: τι είναι και πώς να φτιάξετε αετώματα οροφής με τα χέρια σας; Αυτό το άρθρο έχει σκοπό να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση, καθώς και να μιλήσει για το πώς πραγματοποιείται σωστά η κατασκευή τους και ποιες απαιτήσεις επιβάλλονται στα αετώματα.
Επένδυση αετώματος
Το αέτωμα της οροφής είναι στοιχείο της πρόσοψης του κτιρίου, τα όρια του οποίου είναι ένα γείσο και δύο πλαγιές στέγης.Η αναλφάβητη διάταξη του αετώματος μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιες συνέπειες όπως ρωγμές που οδηγούν στην κατάρρευση των τοίχων του αετώματος.
Τις περισσότερες φορές, η καταστροφή των τοίχων με αέτωμα συμβαίνει ως αποτέλεσμα λανθασμένων υπολογισμών στο σχεδιασμό του σπιτιού.
Τις περισσότερες φορές, ατυχήματα συμβαίνουν ακόμη και κατά την κατασκευή ενός σπιτιού, καθώς συχνά οι σχεδιαστές δεν λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη για πρόσθετη ενίσχυση του αετώματος, το οποίο υπόκειται σε αυξημένα φορτία από τον άνεμο, ειδικά εάν επιλεγεί κάποια μη τυπική επιλογή στέγης , για παράδειγμα, στέγη με τρία αετώματα.
Η σειρά κατασκευής των αετωμάτων
Δεν έχει σημασία πώς να φτιάξετε το αέτωμα της οροφής - πριν ή μετά την κατασκευή της οροφής, καθώς και οι δύο επιλογές συνδέονται με ορισμένες δυσκολίες.
Εάν τα αετώματα συναρμολογηθούν εκ των προτέρων, τότε το πλεονέκτημα είναι η απουσία παρεμβολής από τη δομή της οροφής, όπως, για παράδειγμα, μια τυπική οροφή ισχίου, αλλά οι ανεπαρκώς προσεκτικές μετρήσεις μπορούν να οδηγήσουν στο γεγονός ότι οι διαστάσεις του αετώματος δεν ταιριάζει με τις διαστάσεις της προκύπτουσας οροφής - δεν θα την φτάσει ή, αντίθετα, θα την υπερβεί.
Εάν προβλέπεται η τοποθέτηση δοκών στο αέτωμα, τότε σε κάθε περίπτωση κατασκευάζεται πρώτα.
Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής της στέγης, τα αετώματα ανεγείρονται σε έναν περιορισμένο χώρο σοφίτας, ο οποίος δεν είναι πολύ βολικός, αλλά εξακολουθεί να χρησιμοποιείται αρκετά συχνά.
Σε αυτή την περίπτωση, η πιθανότητα σφάλματος στις διαστάσεις του αετώματος αποκλείεται, αλλά εάν οι διαστάσεις του είναι αρκετά μεγάλες και σχεδιάζεται να γεμίσει το πάνω μέρος του ιμάντα οπλισμού με πυρήνες από οπλισμένο σκυρόδεμα, συνιστάται η εκτέλεση του αετώματος καταρχήν.
Δεδομένου ότι τα δοκάρια δρουν στο Mauerlat και στις δύο κατευθύνσεις, θα πρέπει να του δοθεί επαρκής ακαμψία τόσο στην κάθετη όσο και στην οριζόντια κατεύθυνση.
Το πιο συνηθισμένο είναι το Mauerlat, το τμήμα του οποίου είναι 100x100 και άνω, ένα μικρότερο μέγεθος μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα προβλήματα που απαιτούν διάφορες διορθώσεις στο μέλλον και να οδηγήσουν σε αύξηση του συνολικού κόστους κατασκευής.
Κύρια φορτία στους τοίχους του αετώματος
Το κύριο φορτίο στον τοίχο του αετώματος στην οριζόντια κατεύθυνση δημιουργείται από τον άνεμο.
Κατά το σχεδιασμό ενός κτιρίου, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ακόλουθοι παράγοντες:
- Τύπος στέγης;
- ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΑΝΕΜΟΥ;
- Υψόμετρο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας;
- Αντοχή κτιρίου στα ρεύματα ανέμου.
- Χαρακτηριστικά της περιοχής στην οποία βρίσκεται σε εξέλιξη η κατασκευή.
Κατά τον υπολογισμό αυτών των δεικτών, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η αλλαγή στη γεωμετρία του κτιρίου κατά τη διαδικασία κατασκευής, καθώς και οι αλλαγές στην περιοχή ορισμένων δομικών στοιχείων υπό την επίδραση του ανέμου. Για ένα τελειωμένο κτίριο με οικιστικό χώρο σοφίτας, θεωρείται αεροδυναμικός συντελεστής 0,7.
Τα τοιχώματα του αετώματος κατά την κατασκευή μιας τέτοιας δομής όπως ισχιακή κοφτή οροφή εξοπλισμένο με τριγωνικά στοιχεία που κυματίζουν στον άνεμο σαν πανιά, οπότε ο αεροδυναμικός συντελεστής δεν πρέπει να είναι 0,7, αλλά από 1,4 έως 1,6.
Παραγωγή τοίχων αέτωμα
Το πλάτος και το ύψος έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην αντοχή των τοίχων των αετωμάτων. Οι μικρότεροι τοίχοι είναι ισχυρότεροι και πιο σταθεροί από τους λεπτούς ψηλούς τοίχους, οι οποίοι απαιτούν πρόσθετες δομές στήριξης για την πρόληψη της κατάρρευσης του τοίχου ως αποτέλεσμα οποιασδήποτε μικρής εξωτερικής πρόσκρουσης.
Στη σύγχρονη κατασκευή, αρκετά συχνά προκύπτει το ζήτημα της ρωγμής και της επακόλουθης κατάρρευσης των ανεγερμένων τοίχων με αέτωμα που σχετίζεται με τη χρήση ελαφρών υλικών στην κατασκευή του κτιρίου, τα οποία παρέχονται σε σημαντικές ποσότητες.
Η υψηλή δημοτικότητα τέτοιων υλικών οφείλεται στην υψηλή θερμομονωτική τους απόδοση, αλλά η χρήση τους κάνει τη δομή να μην προστατεύεται από ισχυρά φορτία ανέμου.
Ακολουθεί ένα παράδειγμα σύγκρισης παλαιών και σύγχρονων σπιτιών:
- Τοίχοι από τούβλα ανεγέρθηκαν σε παλιά σπίτια, το πάχος των οποίων κυμαινόταν από 38 έως 41 εκατοστά, σε ορισμένες περιπτώσεις το πάχος επιλέχθηκε 25-27 cm, αλλά χρησιμοποιήθηκαν πρόσθετες κατασκευές για ενίσχυση, όπως παραστάδες και γείσα. Η πυκνότητα του υλικού από το οποίο κατασκευάστηκαν οι τοίχοι των αετωμάτων ήταν πάνω από 800 kg/m.
- Στα σύγχρονα σπίτια, οι τοίχοι δύο στρώσεων είναι αρκετά συνηθισμένοι, καθώς το φέρον μέρος του οποίου χρησιμοποιούνται μπλοκ από πορώδη κεραμικά ή κυψελωτό σκυρόδεμα. Το πάχος των τοίχων δύο στρωμάτων δεν είναι μεγαλύτερο από 25 εκατοστά, και στην περίπτωση τοίχων μονής στρώσης - από 36 έως 44 εκατοστά. Σήμερα, τα κτίρια που κατασκευάζονται από τοίχους τριών στρωμάτων με αυξημένη αντοχή στα φορτία ανέμου, το πάχος των οποίων είναι συνήθως από 39 έως 54 cm, έχουν τη μεγαλύτερη αντοχή.
Στην περίπτωση παραθύρων ή μπαλκονόπορτας σε τοίχο με αέτωμα, ο κίνδυνος έκθεσης του ανέμου στον τοίχο αυξάνεται σημαντικά, με αποτέλεσμα να υπολογίζεται προσεκτικά το συνολικό μήκος των αρμών, καθιστώντας το επαρκές για την επιτυχή αντοχή σε εξωτερικά φορτία σε τη μορφή των ριπών του ανέμου.
Δίνοντας στα αετώματα πρόσθετη ακαμψία
Προκειμένου να δοθεί πρόσθετη αντοχή στον τοίχο του αετώματος, οι πιο συνηθισμένες είναι οι ακόλουθες μέθοδοι:
- Η πιο διαχρονική μέθοδος ενίσχυσης του τοίχου του αετώματος είναι η κατασκευή ενός διαχωριστικού τοίχου, του οποίου το ελάχιστο πάχος είναι 24 εκατοστά, που ανεγείρεται κάθετα προς τον αετωματικό τοίχο στη σοφίτα. Ταυτόχρονα, η κατασκευή ενός τοίχου από γυψοσανίδα ή ενός λεπτού χωρίσματος δεν θα παρέχει πρόσθετη ακαμψία στον τοίχο του αετώματος.
- Αρκετά επιτυχημένα, στοιχεία όπως παραστάδες ή κολώνες καθιστούν δυνατό να προσδώσουν στο κτίριο πρόσθετη ακαμψία. Αλλά αυτή η μέθοδος οδηγεί σε δυσκολίες στην τοιχοποιία και επιδεινώνει τον εσωτερικό σχεδιασμό του δωματίου, επομένως δεν χρησιμοποιείται ευρέως.
- Για μικρά κτίρια, ένας καλός τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε ένα πλαίσιο από οπλισμένο σκυρόδεμα ενισχυμένο με τέσσερις ράβδους διαμέτρου 10 χιλιοστών. Η διατομή ενός τέτοιου πλαισίου μπορεί να είναι 250 εκατοστά, τα οποία θα είναι αρκετά για την κατασκευή ενός σπιτιού σε μια περιοχή με τυπικά φορτία ανέμου.
Σημαντικό: με αυξημένα φορτία ανέμου, η αντοχή που συνδέεται σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα είναι ανεπαρκής.
Η ενίσχυση των αετωμάτων των στεγών θα επιτρέψει στο χτισμένο σπίτι να εξυπηρετεί σε όλες τις καιρικές συνθήκες για πολλές δεκαετίες, καθώς και να διασφαλίσει την αξιοπιστία της βάσης της οροφής και την προστασία από διάφορες καιρικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Εκτέλεση φράγματος ατμών του αετώματος
Το φινίρισμα του αετώματος οροφής περιλαμβάνει ένα φράγμα ατμών που έχει σχεδιαστεί για να αποτρέπει τη διείσδυση ροών υγρού αέρα από το εσωτερικό στο θερμομονωτικό υλικό.
Η μεμβράνη ατμού εγκαθίσταται απευθείας κάτω από την επένδυση του εσωτερικού τοίχου, η οποία εξασφαλίζει συμπύκνωση υγρασίας απευθείας στο φιλμ.
Προκειμένου να αποφευχθεί η συσσώρευση σημαντικών ποσοτήτων υγρασίας, που οδηγεί στο σχηματισμό ρευμάτων νερού που ρέουν στο δάπεδο κατά μήκος δίρριχτη στέγη, είναι απαραίτητο να παρέχεται ένα μικρό διάκενο αερισμού για να εξασφαλιστεί η συνεχής κυκλοφορία του αέρα.
Αυτό το κενό καθιστά επίσης δυνατή την αποτροπή της διείσδυσης σταγονιδίων νερού στο υλικό φινιρίσματος, προκαλώντας ζημιά στο εσωτερικό φινίρισμα.
Σας βοήθησε το άρθρο;