Πώς να φτιάξετε μια στέγη στο σπίτι με τα χέρια σας - μια εύκολη επιλογή για έναν κύριο του σπιτιού

Η πιο εύκολη, προσιτή και οικονομική επιλογή από πλευράς υλικών.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι κατάλληλο για μεσαία και μεγάλα σπίτια. Τις περισσότερες φορές, μια στέγη υπόστεγο τοποθετείται σε γκαράζ, υπόστεγα και άλλα βοηθητικά κτίρια.

Ένα παραδοσιακό και αρκετά άνετο σχέδιο που ταιριάζει σε κάθε σπίτι με ορθογώνιο ή τετράγωνο «κουτί».

Τώρα περισσότεροι από τους μισούς ιδιοκτήτες ιδιωτικών κατοικιών και εξοχικών σπιτιών επιλέγουν αέτωμα.

Η ισχιακή οροφή μοιάζει με τετραεδρική πυραμίδα, που αποτελείται από ισοσκελή τρίγωνα με κοινή κορυφή.

Τώρα είναι σπάνιο, ο κύριος λόγος έγκειται στην πολυπλοκότητα του συστήματος έλξης δέσμης στο οποίο βασίζεται αυτός ο σχεδιασμός.

Αυτός ο σχεδιασμός βασίζεται επίσης στο σύστημα σύσφιξης δοκού, αλλά είναι πιο συνηθισμένος από το ισχίο. Οι ανεμιστήρες αυτού του τύπου στέγες δεν πρέπει να λαμβάνονται.

Στην κλασική έκδοση, η οροφή με μισό ισχίο δεν χρησιμοποιείται πλέον.

Η δομή συναρμολογείται σύμφωνα με ένα σχέδιο ζευκτών αέτωμα χρησιμοποιώντας ρουφηξιές και "γέμματα" λυγισμένα προς τα πάνω.

Από όλες τις υπάρχουσες πολύρριχτες στέγες θεωρείται μια από τις πιο σύνθετες κατασκευές.

Τοποθετείται μόνο σε κτίρια με «αρχική» διάταξη ή σπίτια με πολλές επεκτάσεις.

Μόνο επαγγελματίες υψηλής ειδίκευσης μπορούν να εργαστούν με τέτοιες στέγες.

Αυτός ο τύπος στέγης είναι μόνο ελαφρώς κατώτερος σε δημοτικότητα από τη δομή του αέτωμα. Οι άνθρωποι έλκονται από τον χώρο της σοφίτας.

Μπορείτε να φτιάξετε μια οροφή με τα χέρια σας, αλλά χρειάζεστε κάποια εμπειρία, επομένως είναι καλύτερα να ξεκινήσετε με μια οροφή με αέτωμα.

Οι δοκοί σε αυτό το σύστημα εγκαθίστανται μόνο στο Mauerlat μεταξύ των τοίχων έδρασης. Εάν τα δοκάρια υποστηρίζονται από ράφια, τότε τα ράφια συνδέονται με τα δοκάρια οροφής.

Αυτό το σύστημα διαφέρει από το αναρτημένο στο ότι τα ράφια που στηρίζουν τα δοκάρια βασίζονται τόσο στους φέροντες τοίχους όσο και στους τοίχους μέσα στο σπίτι.

Εάν το σπίτι είναι μπλοκ (τούβλο, μπλοκ σκωρίας), τότε κάτω από το Mauerlat πρέπει να ρίξετε μια ζώνη από σκυρόδεμα στον τοίχο.

Το ύψος του ιμάντα είναι 250–300 mm, το πλάτος του ιμάντα είναι ίσο με το πάχος του τοίχου.

Φτιάχνεις έναν ξύλινο ξυλότυπο, στρώνεις μέσα ένα ενισχυτικό κλουβί και γεμίζεις τα πάντα με μπετόν.

Ακόμη και πριν από την έκχυση σκυροδέματος, είναι απαραίτητο να τοποθετήσετε κατακόρυφα έναν αριθμό κοχλιωτών στηρίξεων ή απλά τεμαχίων οπλισμού στο κέντρο του μελλοντικού ιμάντα με βήμα 0,6–1 m. Στη συνέχεια, το Mauerlat θα προσαρτηθεί σε αυτά.

Σε σπίτια από αεριωμένο σκυρόδεμα, ένας ιμάντας από οπλισμένο σκυρόδεμα χύνεται απευθείας στα μπλοκ αερίου σε σχήμα U.

Δεν υπάρχει Mauerlat ως τέτοιο σε ξύλινα σπίτια· η λειτουργία του εκτελείται από μια δοκό ή ένα κούτσουρο της άνω επένδυσης.

Κάτω από το Mauerlat, η βάση πρέπει να είναι τέλεια επίπεδη, εάν στην αρχή χάσατε αυτή τη στιγμή, τότε θα χρειαστεί να την ισοπεδώσετε πριν την τοποθέτηση.

Η βάση μπορεί να ισοπεδωθεί με κονίαμα τσιμέντου-άμμου ή κόλλα για μπλοκ αερίου (η κόλλα χρησιμοποιείται σε σπίτια από αεριωμένο σκυρόδεμα).

Η δοκός δεν πρέπει να έρχεται σε άμεση επαφή με το σκυρόδεμα, επομένως, πριν από την τοποθέτηση του Mauerlat, καλύπτουμε το υλικό στέγης από πάνω, κατά προτίμηση σε 2 στρώσεις.

Ανοίγουμε τρύπες στο Mauerlat για τα καρφιά που είναι ενσωματωμένα στον τοίχο, βάζουμε τη δοκό στα καρφιά και την τραβάμε στον τοίχο.

Βεβαιωθείτε ότι έχετε τοποθετήσει μια φαρδιά ροδέλα στην κορυφή και κλειδώστε τη βάση.

Μια συμπαγής δοκός ενώνεται σε μισό δέντρο, δηλαδή, κάντε μια τομή όπως στη φωτογραφία, ενώστε δύο τομείς και περάστε 5-7 μακριές βίδες ή καρφιά από πάνω.

Εάν το Mauerlat στρατολογηθεί από ράβδους δοκών, τότε απλά στοιβάζονται και στερεώνονται με βίδες με αυτοκόλλητη τομή.

Υπάρχουν περιπτώσεις που το Mauerlat συναρμολογείται από κομμάτια που τοποθετούνται μεταξύ των δοκών δαπέδου, αλλά η αντοχή αυτού του σχεδίου είναι πολύ χαμηλότερη, συν ότι θα χρειαστείτε 2 φορές περισσότερες άγκυρες για στερέωση.

Απολύτως όλο το ξύλο που πηγαίνει στην κατασκευή της οροφής πρέπει να υποβληθεί σε επεξεργασία τουλάχιστον 2 φορές με αντισηπτικά και επιβραδυντικά φλόγας, διαφορετικά η οροφή θα σταθεί όχι περισσότερο από 10-15 χρόνια, τότε θα φαγωθεί από σφάλματα.

Είναι αδύνατο να φτιάξετε μια στέγη από ένα φρέσκο ​​πριονισμένο δάσος, κατά τη διαδικασία ξήρανσης υπό φορτίο, οι δοκοί και οι σανίδες μπορούν να οδηγήσουν ή θα αρχίσουν να σπάνε.

Για να μειώσετε το κόστος, μπορείτε να πάρετε φρεσκοκομμένο ξύλο εκ των προτέρων και να το στοιβάζετε κάτω από ένα θόλο, το ξύλο θα στεγνώσει κατά τη διάρκεια της σεζόν, η σειρά τοποθέτησης φαίνεται στο διάγραμμα στα αριστερά.

Τα πρώτα είναι 2 τρίγωνα στις άκρες. Για να μην ταλαντεύονται, ενίσχυσα και τα δύο τρίγωνα με μια προσωρινή βάση και ένα διαγώνιο στήριγμα.

Επιπλέον, στερέωσα και την προσωρινή κάθετη σχάρα με δύο σανίδες διαγώνια.

Στο Mauerlat, τοποθέτησα και στερεώσα ράβδους 50x150 mm με μεταλλικές γωνίες. Οι ράβδοι κόβονται υπό γωνία κλίσης της οροφής.

Σημείωση: οι γωνίες είναι στερεωμένες σε 8 βίδες με αυτοκόλλητη τομή (4x4) και τοποθετούνται μόνο στη μία, εξωτερική πλευρά.

Καθώς τοποθετούνται τα πόδια δοκού, η βάση της δοκού συσφίγγεται με το ίδιο στοπ και στερεώνεται με βίδες με αυτοκόλλητη τομή.

Αργότερα, εκτός από τις βίδες με αυτοκόλλητο, σκοπεύω να σφίξω ολόκληρη αυτή τη δομή με ένα καρφί διαμέτρου 12 mm.

Κατ 'αρχήν, τέτοιοι συνδετήρες είναι αρκετοί, αλλά για να είμαι σίγουρος, αποφάσισα να στηρίξω το πόδι της δοκού με τρίγωνα από κάτω.

Μια μεταλλική πλάκα βιδώνεται στο εξωτερικό και, στη συνέχεια, το αέτωμα θα καλυφθεί από πάνω με μια σανίδα 25 mm και επένδυση.

Από πάνω, εκτόξευσα μια δοκό κορυφογραμμής, γι 'αυτό στερέωσα 2 ρουφηξιές (διασταυρώσεις) με διάκενο 150 mm στα δοκάρια, έβαλα μια δοκό μεταξύ τους και τη στερέωσα με μεταλλικές γωνίες σε βίδες με αυτοκόλλητη τομή.

Τοποθέτησα 2 επενδύσεις από την ίδια δοκό στα πλαϊνά και τα τράβηξα όλα και στις δύο πλευρές με καρφιά 12 mm.

Οι δοκοί μου αποδείχτηκαν 6 μέτρα το καθένα και ολόκληρο το άνοιγμα ήταν πλάτος 7 μ. Στο επάνω σημείο, το φορτίο είναι συμπαγές, ειδικά στα ακραία τρίγωνα, έτσι έκοψα την επένδυση από ένα φύλλο χάλυβα πάχους 5 χιλιοστών, τρυπημένο τα και τα τράβηξε μαζί με πέντε καρφιά.

Οι ενδιάμεσες εγκάρσιες ράβδοι στα ακραία τρίγωνα των δοκών εισάγονται προς τα μέσα και στερεώνονται με μεταλλικές πλάκες και στις δύο πλευρές.

Στα δοκάρια, οι ρουφηξιές στερεώνονται με δύο καρφιά και τέσσερις βίδες με αυτοκόλλητη τομή.

Μετά την τελική εγκατάσταση των ακραίων τριγώνων δοκών, τραβιέται ένα κορδόνι ανάμεσά τους.

Αυτό το ορόσημο θα μας βοηθήσει να τοποθετήσουμε όλα τα άλλα δοκάρια στο ίδιο επίπεδο.

Στη δική μου περίπτωση, κάθε δοκός στο σημείο σύνδεσης με το Mauerlat κόπηκε, όπως φαίνεται στη φωτογραφία.

Αλλά αυτή δεν είναι η μόνη επιλογή για τη σύνδεση του ποδιού δοκού με το Mauerlat.

• Επιλογή Α - το πόδι της δοκού, όπως ήταν, τυλίγεται γύρω από το Mauerlat.
• Επιλογή Β - όχι μόνο το πόδι της δοκού κόβεται, αλλά και το ίδιο το Mauerlat.
• Επιλογή Β - το πόδι της δοκού κόβεται υπό γωνία, αλλά έτσι ώστε η αποκοπή να μην γλιστράει, τα στοπ εξακολουθούν να είναι στερεωμένα στη δοκό και στις δύο πλευρές.
• Η επιλογή Δ είναι η ίδια με την επιλογή Γ, μόνο σε αυτήν το πόδι της δοκού δεν κόβεται κοντά στο Mauerlat, αλλά συνεχίζει για τουλάχιστον άλλο μισό μέτρο και έχετε μια έτοιμη προεξοχή γείσου.

Υπάρχουν επίσης σπασίματα με «δόντι», αλλά χρειάζονται εμπειρία και ειδικά εργαλεία.

Σε ένα ξύλινο σπίτι, τα δοκάρια δεν μπορούν να στερεωθούν άκαμπτα στο Mauerlat, θα παραμορφωθούν όταν συρρικνωθούν.

Για τη στερέωση, χρησιμοποιείται εδώ μια πλωτή βάση, η φωτογραφία στα αριστερά δείχνει πώς λειτουργεί.

Η προεξοχή του γείσου μου αποδείχθηκε ότι ήταν συνέχεια των δοκών. Εάν το μήκος των δοκών δεν είναι αρκετό, τότε στηρίζονται στα Mauerlat ή στα εκτεταμένα δοκάρια δαπέδου και η προεξοχή του γείσου αυξάνεται από τα λεγόμενα "fillies".

Συνήθως πρόκειται για ράβδους με διατομή 50x100 mm, οι οποίες συνδέονται στα δοκάρια με βίδες με αυτοκόλλητη τομή.

Κάθε τέτοια ράβδος πρέπει να επικαλύπτει τα δοκάρια για τουλάχιστον μισό μέτρο και να κρέμεται πάνω από τον τοίχο για την ίδια απόσταση.

Η συναρμολόγηση του συστήματος ζευκτών έχει τελειώσει, τώρα θα σας δείξω πώς να τοποθετήσετε σωστά το περίβλημα οροφής.

Το πρώτο που τοποθετείται στην άκρη της προεξοχής του αετώματος είναι ένα "σταγονόμετρο" - μια γωνία από ένα λεπτό μεταλλικό φύλλο, το οποίο χρειάζεται για να σφραγίσει την κοπή.

Για να το κάνω αυτό, κόβω κόγχες στα δοκάρια και γεμίζω μια σανίδα 25x150 mm σε αυτές και στις δύο πλευρές, έτσι ώστε να έχω μια γωνία.

Ένα σταγονόμετρο είναι στερεωμένο σε αυτήν την εξωτερική γωνία με βίδες με αυτοκόλλητη τομή.

Ένα φράγμα εισάγεται και στερεώνεται μεταξύ των δοκών παράλληλα με τον τοίχο, δεν θα επιτρέψει στην εσωτερική θερμομόνωση στέγης να γλιστρήσει προς τα κάτω.

Έφτιαξα το φράγμα από μια σανίδα 25x150 mm. Η σανίδα είναι στερεωμένη σε 3 σημεία σε βίδες με αυτοκόλλητη τομή, κατά μήκος των άκρων στα δοκάρια και κάτω στο Mauerlat. Οι βίδες με αυτοκόλλητη κίνηση οδηγούνται υπό γωνία.

Προκειμένου η στεγανωτική μεμβράνη να εφαρμόζει σφιχτά στο σταγονόμετρο, κολλάω πρώτα την ταινία βουτυλίου "K2" στην άκρη και κολλάω ταινία διπλής όψης.

Χρησιμοποίησα αδιάβροχη ατμοπερατή μεμβράνη για στέγες "Strotex-V".

Μην προσπαθήσετε να καλύψετε την οροφή με πολυαιθυλένιο, θα συγκεντρωθεί συμπύκνωση από κάτω.

• Στα πλάγια, η μεμβράνη πρέπει να εκτείνεται πέρα ​​από τον τοίχο κατά 15 cm.
• Η μεμβράνη τυλίγεται οριζόντια.
• Το κάτω άκρο της μεμβράνης είναι κολλημένο σε ταινία διπλής όψης.
• Ο ίδιος ο καμβάς είναι στερεωμένος στα δοκάρια με συρραπτικό.

Μόλις στερεωθεί μια λωρίδα της μεμβράνης, αρχίζουμε να στερεώνουμε το αντίθετο πλέγμα.

Χρησιμοποίησα μια ράβδο 30x40 mm και τη βίδωσα στα δοκάρια με βίδες 80x5 mm.

Είναι επιθυμητό όλες οι βίδες αυτοεπιπεδώματος να είναι με ανοξείδωτη επίστρωση.

Στο κάτω μέρος των ράβδων του αντίθετου πλέγματος, κόλλησα λωρίδες από διασταυρούμενο πολυαιθυλένιο πάχους 3 mm, στη μία πλευρά αυτή η ταινία έχει ένα στρώμα κόλλας.

Με μια τέτοια στεγανοποίηση, η ράβδος συγκρατεί τη μεμβράνη κατά μήκος ολόκληρης της γραμμής επαφής, η υγρασία δεν μπορεί να διεισδύσει κάτω από τη ράβδο, καθώς και οι συνδετήρες από το συρραπτικό είναι κλειστοί.

Το βήμα του εξωτερικού κιβωτίου εξαρτάται από τον τύπο στέγης που έχετε, στην περίπτωσή μου θα τοποθετηθεί μεταλλικό πλακίδιο, οπότε γεμίζω την σανίδα με ένα σκαλοπάτι 300 mm.

Πάχος σανίδας 20–25 mm.

Η επόμενη λωρίδα της μεμβράνης ξετυλίγεται και συνδέεται με την προηγούμενη. Τα σημάδια είναι ορατά στη φωτογραφία, η άκρη της επόμενης ταινίας θα περάσει κατά μήκος αυτών των σημαδιών. Επιπλέον, η ένωση είναι κολλημένη με ταινία διπλής όψης.

Έδεσα το εξωτερικό τελάρο με βίδες 100x5 mm και επιπλέον κάρφωσα 120 mm με καρφιά.

Κατά τη στεγανοποίηση της κορυφογραμμής, η μεμβράνη πρέπει να τυλίγεται σε ένα μόνο φύλλο κάτω από το αντίθετο πλέγμα. Έκανα επικάλυψη 350 mm σε κάθε πλευρά, σύμφωνα με τους κανόνες αρκούν 200 mm.

Συνιστάται να αφαιρέσετε την καμινάδα ακόμη και πριν ξεκινήσετε την εγκατάσταση της στεγανοποίησης, έτσι θα είναι βολικό για εσάς να την παρακάμψετε.

Αποφάσισα να φτιάξω τη στέγη του σπιτιού από μεταλλικά πλακάκια. Ένα από τα τυπικά μεγέθη ενός μεταλλικού φύλλου πλακιδίων είναι 6 m, ακριβώς κάτω από αυτό το μέγεθος, έφτιαξα δοκούς.

Μπορείτε να επιλέξετε οποιοδήποτε άλλο τύπο στέγης, παρεμπιπτόντως, η πιο προσιτή επιλογή είναι ο σχιστόλιθος, αλλά θα πρέπει να αλλάξει σε 10-15 χρόνια.

Μπορείτε να μονώσετε την οροφή με διαφορετικούς τρόπους, έβαλα πυκνές πλάκες ορυκτοβάμβακα μεταξύ των δοκών και έραψα τα πάντα με ένα στρώμα φράγματος ατμών από πάνω και γέμισα την επένδυση.

Αντί για βαμβάκι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σανίδες αφρού, αλλά αυτή η μόνωση δεν αφήνει τον αέρα να περάσει.

Αλλά έχετε κατά νου, πρέπει να πάρετε ακριβώς πλάκες ορυκτοβάμβακα. Τα μαλακά χαλάκια θα «καθίσουν» και σε 5-7 χρόνια θα γίνουν σαν μια λεπτή κουβέρτα.