Πρόσφατα, το σύστημα ζευκτών οροφής ισχίου έχει γίνει όλο και πιο κοινό στην κατασκευή εξοχικών κατοικιών. Σε αυτό το άρθρο, αυτό το σύστημα εξετάζεται λεπτομερέστερα, καθώς και παραδείγματα υπολογισμού και διαρρύθμισής του.
Εάν επιλεγεί ένα σύστημα ζευκτών κατά το σχεδιασμό ενός σπιτιού, η οροφή του ισχίου αποτελείται από δύο μέρη:
- Δερμάτινη στέγη, που καλύπτει εν μέρει το σπίτι σε όλο το μήκος του.
- Ένα ισχίο που καλύπτει το χώρο που δεν καλύπτεται από δίρριχτη στέγη.
Η συσκευή οροφής ισχίου αποτελείται από δύο τύπους πλαγιών που συνδέονται μεταξύ τους.Ο πρώτος τύπος είναι οι τραπεζοειδείς πλαγιές που αποτελούν την αετωτή στέγη και ο δεύτερος είναι οι πλαγιές με τη μορφή τριγώνων που αποτελούν τους γοφούς.
Οι επαγγελματίες οικοδόμοι μερικές φορές χρησιμοποιούν επίσης την έκφραση "Danish roof", που σημαίνει μια παραλλαγή οροφής ισχίου που είναι αρκετά δημοφιλής αυτή τη στιγμή, όπου ο γοφός δεν ταιριάζει στο πλήρες ύψος του, γεγονός που δημιουργεί μια μοναδική εμφάνιση για ολόκληρη τη δομή.
Εκτός από τη Δανέζικη, υπάρχουν και άλλες ποικιλίες στέγης ισχίου, για παράδειγμα, μια κοφτή οροφή, η οποία χρησιμοποιείται για τετράγωνα κτίρια γύρω από την περίμετρο.
Ή μια σπασμένη οροφή ισχίου - το σύστημα ζευκτών σε αυτή την περίπτωση είναι ένας μάλλον περίπλοκος σχεδιασμός δικτυωμάτων φορτίου.
Οι σπασμένες στέγες δεν χρησιμοποιούνται ευρέως, ένα από τα κύρια μειονεκτήματά τους είναι η μακρά περίοδος κατασκευής λόγω της κοπιωδίας δημιουργίας της δομής.
Οι ισχιακές στέγες είναι μακράν οι πιο ελκυστικές τόσο από άποψη αισθητικής όσο και από άποψη εξοικονόμησης οικοδομικών υλικών, διαφορά από ένα υπόστεγο με τα χέρια σας, αλλά ταυτόχρονα απαιτούν τη μεγαλύτερη δαπάνη εργατικών πόρων, η διαδικασία για την τοποθέτηση υλικού στέγης στο τελικό στάδιο της κατασκευής είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα.
Πολύ συχνά, οι προγραμματιστές αποφασίζουν για την ανεξάρτητη κατασκευή μιας οροφής ισχίου.
Η μεγαλύτερη δυσκολία στην κατασκευή κεκλιμένων στεγών έγκειται στη σωστή και ακριβή σήμανση τους, με το παραμικρό λάθος στο οποίο όλη η εργασία μπορεί να είναι μάταιη, γεγονός που οδηγεί σε πρόσθετο οικονομικό κόστος.
Επομένως, ακόμη και με την ανεξάρτητη κατασκευή μιας οροφής ισχίου, θα πρέπει είτε να προσκαλέσετε έναν ειδικό που θα πραγματοποιήσει όλους τους υπολογισμούς και θα εκτελέσει την κατάλληλη σήμανση ή, σε ακραίες περιπτώσεις, να χρησιμοποιήσετε ένα ειδικό πρόγραμμα αριθμομηχανής οροφής ισχίου για την αποφυγή σφαλμάτων.
Συσκευή οροφής ισχίου
Για να έχετε μια ιδέα για το πώς να φτιάξετε μια οροφή ισχίου, θα πρέπει πρώτα απ 'όλα να καταλάβετε μόνοι σας ότι τα δοκάρια, με την εγκατάσταση των οποίων ξεκινά η διαδικασία εγκατάστασης του συστήματος δοκών, χωρίζονται σε δύο τύπους:
- Διαγώνια, κατευθυνόμενη προς τις εξωτερικές γωνίες των τοίχων.
- Λοξός, κατευθυνόμενος στις εσωτερικές γωνίες.
Τα διαγώνια πόδια των δοκών είναι μακρύτερα, επομένως, εάν είναι κατασκευασμένα από σανίδα ανεπαρκούς μήκους, είναι απαραίτητο να ζευγαρώσετε τις σανίδες μεταξύ τους για να επιτευχθεί το απαιτούμενο μήκος δοκών, όπως, πράγματι, υπόστεγο δοκάρια στέγης.
Όταν κατασκευάζετε μια στέγη μόνοι σας, δεν θα πρέπει να υπολογίζετε μόνο τα δοκάρια ισχίου μιας τετράρριχης οροφής, αλλά και όλα τα άλλα στοιχεία που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή της οροφής.
Σε αυτή την περίπτωση, το Πυθαγόρειο θεώρημα, γνωστό σε όλους από το μάθημα της σχολικής γεωμετρίας, θα έρθει στη διάσωση.
Επίσης, είναι υποχρεωτική η προετοιμασία μιας ράγας σήμανσης, στην οποία θα πρέπει να σημειώνονται εκ των προτέρων όλες οι χρησιμοποιούμενες αποστάσεις, ώστε να μην επαναλαμβάνονται κάθε φορά μετρήσεις, στις οποίες αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος σφάλματος.
Το σύστημα ζευκτών μιας οροφής ημι-ισχίου είναι συνήθως κατασκευασμένο από σανίδες, το μέγεθος των οποίων είναι 150x50 χιλιοστά. Από τις ίδιες σανίδες κόβονται στη συνέχεια και οι πηχάκια που χρησιμοποιούνται στο κιβώτιο.
Η εγκατάσταση του συστήματος δοκών ξεκινά με την εγκατάσταση δύο τύπων δοκών:
- Περιμετρικά του κτιρίου τοποθετούνται δοκοί, οι οποίοι ονομάζονται και "Mauerlat".
- Δοκοί τοποθετημένα σε όλο το κτίριο, στα οποία τοποθετούνται ράφια, με βάση τα οποία δημιουργείται ένα άνοιγμα κορυφογραμμής από το ίδιο υλικό με τα δοκάρια.
Με τη βοήθεια μιας σιδηροτροχιάς και μιας ράβδου, είναι απαραίτητο να σημειωθεί με ακρίβεια η θέση και η κατακόρυφη θέση της κορυφογραμμής, ενώ το πιο σημαντικό καθήκον είναι η ακριβής συμμόρφωση με τις διαστάσεις ύψους που καθορίζονται από το κτιριακό έργο. Για τη στερέωση των ράφια κορυφογραμμών, χρησιμοποιούνται φλόκους.
Το επόμενο στάδιο στην κατασκευή της οροφής του ισχίου είναι η τοποθέτηση διαγώνιων δοκών, στα οποία προϋπόθεση, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι η ακριβής μέτρηση του μήκους τους, υπολογιζόμενο έτσι ώστε το κάτω μέρος του δοκού να προεξέχει πέρα από την άκρη του τοίχου. δημιουργώντας κάτι σαν γείσο διαστάσεων 40-50 cm, αποτρέποντας την είσοδο βροχοπτώσεων και το νερό που ρέει από την οροφή στους τοίχους.
Στη συνέχεια, τοποθετούνται τα δοκάρια ενδιάμεσου τύπου. Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα ενδιάμεσα δοκάρια οροφής ισχίου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
- Κεντρικό, τοποθετημένο στην κορυφή της δοκού κορυφογραμμής και με μεγαλύτερο μήκος από τη δοκό. Ο αριθμός αυτών των δοκών επιλέγεται ανάλογα με το μήκος του κτιρίου.
- Γωνία, το πάνω μέρος της οποίας στηρίζεται σε διαγώνιες δοκούς. Το μέγεθος αυτού του τύπου δοκών μειώνεται καθώς πλησιάζουν στη γωνία του κτιρίου.
Σημαντικό: ο αριθμός των κεντρικών δοκών σε κάθε πλευρά του ανοίγματος της κορυφογραμμής δεν πρέπει να είναι μικρότερος από τρεις, ανεξάρτητα από το μήκος του κτιρίου.
Τοποθέτηση των κεντρικών δοκών
Προκειμένου να τοποθετηθούν σωστά όλα τα δοκάρια, δηλαδή, έτσι ώστε το πλαίσιο της οροφής του ισχίου να έχει ελάχιστα σφάλματα, είναι επιτακτική ανάγκη να πραγματοποιηθεί ακριβής σήμανση και να οριστούν όλα τα μέρη όπου θα πραγματοποιηθεί η στερέωση.
Αυτό γίνεται ορίζοντας δύο σημεία, το ένα από τα οποία βρίσκεται στο Mauerlat (το κάτω περίγραμμα του κτιρίου) ακριβώς στη μέση του μήκους του τοίχου και το άλλο στο κέντρο της δοκού της κορυφογραμμής. Μεταξύ αυτών των δύο σημείων, τοποθετείται ένα ενδιάμεσο κεντρικό δοκάρι.
Εάν ο σχεδιασμός προβλέπει μόνο τρία δοκάρια, τότε η θέση των υπόλοιπων δύο δύο υπολογίζεται πολύ απλά: και στις δύο πλευρές του προηγουμένως τοποθετημένου κεντρικού δοκού, μετράται η μισή απόσταση από τη δοκό κορυφογραμμής, μετά την οποία οι δοκοί τοποθετούνται στο σημειωμένα σημεία παράλληλα με το κεντρικό.
Εάν ο αριθμός των κεντρικών δοκών υπερβαίνει τα τρία, τότε θα πρέπει να κατανέμονται ομοιόμορφα κατά μήκος του ανοίγματος της κορυφογραμμής.
Αυτή η κατανομή επιτυγχάνεται διαιρώντας το μήκος της δοκού κορυφογραμμής με έναν αριθμό που υπερβαίνει τον αριθμό των δοκών κατά ένα, ο αριθμός που προκύπτει είναι η απαιτούμενη απόσταση μεταξύ τους.
Το απαιτούμενο μήκος των κεντρικών δοκών μπορεί να μετρηθεί με διάφορες μεθόδους.
Ένα από τα απλούστερα από αυτά είναι η μέθοδος κατά την τοποθέτηση των δοκών στο σημείο όπου θα στερεωθούν, τα απαραίτητα περιγράμματα των τομών σκιαγραφούνται πάνω τους, λαμβάνοντας υπόψη το περιθώριο που απομένει κάτω από τις μαρκίζες, μετά το οποίο το επιπλέον (περιγράφεται ) τμήματα των σανίδων απλά κόβονται.
Μια πιο βολική μέθοδος είναι η μέτρηση του ύψους του ανοίγματος της κορυφογραμμής και της προβολής των δοκών στο επίπεδο της βάσης της οροφής, μετά την οποία, χρησιμοποιώντας το προαναφερθέν Πυθαγόρειο θεώρημα, υπολογίζεται το μήκος του δοκού, στο οποίο το μέγεθος του γείσου προστίθεται.
Η μέτρηση της σανίδας και το πριόνισμα της περίσσειας της γίνεται στο έδαφος, μετά την οποία η σανίδα ανεβαίνει στην οροφή, ήδη προετοιμασμένη για εγκατάσταση και στερέωση.
Ακόμη πιο απλή είναι η μέθοδος κατά την οποία όλοι οι συντελεστές των μηκών των δοκών και οι εξαρτήσεις τους από το ύψος του ανοίγματος της κορυφογραμμής και τις διαστάσεις του σπιτιού βρίσκονται σε ένα εξειδικευμένο βιβλίο αναφοράς για οικοδόμους.
Σε αυτή την περίπτωση, αρκεί απλώς να διευκρινιστούν όλες οι διαστάσεις της δομής στο σχέδιο της οροφής του ισχίου, που αποτελεί μέρος του έργου του σπιτιού.
Ο υπολογισμός του μήκους των δοκών διαγώνιου τύπου πραγματοποιείται με τους ίδιους τρόπους, με την υποχρεωτική τήρηση των σωστών μετρήσεων των μηκών που χρησιμοποιούνται αργότερα στους υπολογισμούς.
Σύνδεση δοκού
Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία κατά την εγκατάσταση του συστήματος δοκών είναι η σύνδεση πολλών στοιχείων του στη διασταύρωση δύο κεντρικών και δύο διαγώνιων δοκών, καθώς και μιας κεντρικής δοκού ισχίου στη δοκό κορυφογραμμής, στην οποία γίνεται ειδική τομή με ένα διπλό φάλτσο.
Στο κεντρικό δοκάρι του ισχίου και στα διαγώνια δοκάρια πρέπει επίσης να πριονίζεται η ίδια διπλή λοξότμηση.
Ο υπολογισμός των γωνιακών δοκών εκτελείται λίγο διαφορετικά, καθώς το γεγονός ότι η σύνδεση των γωνιακών δοκών του ισχίου και του συστήματος αέτωμα γίνεται σε ζεύγη είναι πολύ σημαντικό.
Πολύ συχνά, οι ειδικευμένοι κατασκευαστές μετρούν το μήκος των γωνιακών δοκών με το μάτι, γεγονός που καθιστά δυνατή τη μη μέτρησή του. Οι σανίδες από τις οποίες θα κατασκευαστούν τα γωνιακά δοκάρια τοποθετούνται στη θέση που θα στερεωθούν, προσαρμοσμένα στο απαιτούμενο μήκος.
Στη συνέχεια, σημειώστε τα απαραίτητα σημεία των περικοπών, κόψτε την περίσσεια και κάντε στερέωση. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται αρκετά συχνά, αλλά τα μειονεκτήματά της περιλαμβάνουν την εμφάνιση αποβλήτων και σημαντικό κόστος χρόνου.
Μια πολύ πιο ακριβής μέθοδος, η οποία επίσης δεν δημιουργεί απόβλητα, είναι να σημειώσετε τα μήκη των γωνιακών δοκών χρησιμοποιώντας ένα πρότυπο ειδικά κατασκευασμένο από φύλλο κόντρα πλακέ με τη μορφή ορθογωνίου τριγώνου.
Σε οποιοδήποτε έργο σπιτιού, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η γωνία κλίσης της οροφής του ισχίου, η οποία πρέπει να ταιριάζει με την κλίση που γίνεται στο πρότυπο.
Για παράδειγμα, με την απαιτούμενη κλίση οροφής 5:10, τα μήκη των ποδιών του προτύπου πρέπει να είναι 40 και 80 εκ. Κατά τη σήμανση των δοκών και το κόψιμο, αυτό το πρότυπο θα είναι απλώς απαραίτητο.
Για να προσδιορίσετε την απόσταση στην οποία θα τοποθετηθούν τα ενδιάμεσα γωνιακά δοκάρια, θα πρέπει να επιλέξετε ένα από τα δοκάρια, που είναι το σημείο εκκίνησης, συνήθως αυτό το σημείο βρίσκεται στο Mauerlat.
Η απόσταση από αυτό στη γωνία του κτιρίου θα πρέπει να συμπίπτει με το μήκος του δοκού χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η μαρκίζα, ενώ η προβολή του δοκού και η απόσταση από το σημείο όπου είναι στερεωμένο στο Mauerlat σχηματίζουν ένα τετράγωνο μεταξύ τους. .
Τα υπόλοιπα ενδιάμεσα γωνιακά δοκάρια θα πρέπει να εγκατασταθούν ομοιόμορφα, στερεώνοντας τα κάτω άκρα τους στο Mauerlat και τα πάνω άκρα στη διαγώνια δοκό. Τα δοκάρια του ισχίου είναι τοποθετημένα από άκρη σε άκρη με τα γωνιακά δοκάρια που αποτελούν το αέτωμα τμήμα της οροφής.
Κατά την κατασκευή μιας οροφής ισχίου, πρέπει επίσης να θυμάστε διάφορες αποχρώσεις, για παράδειγμα, ότι οι διαστάσεις της ίδιας της οροφής επηρεάζονται από τις διαστάσεις του κτιρίου στο οποίο είναι εγκατεστημένη, καθώς και από το υλικό για την οροφή.
Π.χ, Φτιάξτο μόνος σου στέγες από σχιστόλιθο θα σας κοστίσει λιγότερο. παρά πλακάκια.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το πλάτος των εξοχικών σπιτιών είναι συνήθως μια αρκετά σοβαρή τιμή, ο δείκτης της χαλάρωσής τους θα πρέπει να χρησιμοποιείται στον υπολογισμό του συστήματος δοκών, το οποίο είναι κυρίως σημαντικό για τα κεντρικά διαγώνια και τα ενδιάμεσα δοκάρια.
Στη σύγχρονη προαστιακή κατασκευή, το σύστημα ζευκτών οροφής ισχίου γίνεται όλο και πιο δημοφιλές. Αυτό διευκολύνεται από τα χαρακτηριστικά του όπως η αξιοπιστία, η αντοχή και η αισθητική, τα οποία, φυσικά, είναι τα πιο σημαντικά στην κατασκευή εξοχικής κατοικίας ή εξοχικής κατοικίας.
Σας βοήθησε το άρθρο;