Σύνδεση δοκών: μέθοδοι και τεχνολογίες

Οι φέρουσες κατασκευές στέγης είναι ένα από τα πιο σύνθετα κτιριακά συστήματα. Αποτελούνται από πολλά στοιχεία που συνδέονται μεταξύ τους σε ορισμένες περιπτώσεις με έναν μάλλον περίπλοκο τρόπο. Και, δεδομένου ότι τα δοκάρια αποτελούν τη βάση αυτού του πλαισίου, η σύνδεση των δοκών είναι ο πιο σημαντικός κόμβος στη συσκευή στέγης. Σε ποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο μια τέτοια προσθήκη, με τη βοήθεια ποιων λεπτομερειών και πώς εκτελείται - αυτό το άρθρο θα πει.

δοκάρια συνδέονται με άλλα στοιχεία στέγης σε αρκετές περιπτώσεις.

Αυτό μπορεί να είναι μια εποικοδομητική διεπαφή με άλλες λεπτομέρειες, ή - δημιουργία των ίδιων των δοκών.

Οι κόμβοι σύνδεσης μπορούν να ομαδοποιηθούν ως εξής:

• Στερέωση δοκών σε κατασκευές τοίχων
• Συνδέσεις στοιχείων μέσα στο πλαίσιο του ζευκτού
• Επέκταση ποδιού δοκού

Συστήματα Rafter χωρίζονται σε πολυεπίπεδα και κρεμαστά. Αλλά σε καθένα από αυτά τα συστήματα, τα δοκάρια πρέπει να μεταφέρουν τα φορτία από την οροφή στις υποστηρικτικές δομές - τοίχους ή κολώνες, που προβλέπονται από το κτιριακό έργο.

Ως εκ τούτου, οι μέθοδοι σύνδεσης των δοκών στη δομή της οροφής με το περίγραμμα στήριξης του κτιρίου μπορούν να θεωρηθούν οι πιο σημαντικές στην κατασκευή της οροφής.

Με σπάνιες εξαιρέσεις, ανεξάρτητα από το σύστημα δοκών, το έργο προβλέπει ένα Mauerlat - μια δοκό δοκού. Στην περίπτωση των δοκών με στρώσεις, θα λειτουργήσει σε διάτμηση, στην περίπτωση κρεμαστών δοκών, σε συμπίεση, στην κατεύθυνση που ταιριάζει με τον προσανατολισμό των φέρων τοίχων.

Αλλά, και στις δύο περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να συνδέσετε τη δομή στήριξης της οροφής με το κουτί του σπιτιού.

Παρά την φαινομενική ομοιότητα, οι αρμοί των πολυστρωματικών και κρεμασμένων δοκών είναι διατεταγμένοι διαφορετικά.

Αυτό οφείλεται στη φυσική - τα διανύσματα των ενεργών δυνάμεων έχουν διαφορετικές κατευθύνσεις στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, επομένως, οι συνδετήρες πρέπει επίσης να αντισταθμίζουν διαφορετικούς τύπους φορτίων. Η ισχύς του συστήματος στο σύνολό του θα εξαρτηθεί από τον τρόπο σύνδεσης των δοκών.

Για τις επικλινείς στέγες, ένα επείγον πρόβλημα είναι να αποτραπεί η ολίσθηση των δοκών κατά μήκος του Mauerlat (δοκός). Εδώ, το κύριο φορτίο από το βάρος της οροφής και τη βροχόπτωση που βρίσκεται σε αυτήν ενεργεί κάθετα στο επίπεδο του δαπέδου.

Αντίστοιχα, η σύνδεση με το Mauerlat θα πρέπει να εμποδίζει την "άπλωμα" των ποδιών της δοκού, ειδικά εάν το μήκος των δοκών είναι μεγάλο. Για αυτό, χρησιμοποιούνται διάφοροι συνδυασμοί αρμών ξυλουργικής όπως "δόντι" και "αγκάθι", καθώς και καρφιά, μπουλόνια, μεταλλικά εναέρια μέρη.

Στην περίπτωση που αναμένεται η συρρίκνωση του κιβωτίου του κτιρίου (ειδικά του ξύλινου κουτιού), χρησιμοποιούνται συρόμενοι συνδετήρες για να επιτρέψουν στη δομή της οροφής να επαναλάβει την παραμόρφωση του κτιρίου

Η σανίδα είναι προσαρτημένη στο πόδι της δοκού και η γωνία συνδέεται με την δοκό.

Η λυγισμένη άκρη της γωνίας δημιουργεί μια συνεχή εμπλοκή μεταξύ των δομικών στοιχείων, ταυτόχρονα - δεν παρεμβαίνει στην κίνηση του ποδιού εντός της ελεύθερης διαδρομής της ράβδου.

Στο τέλος της συρρίκνωσης, όλα τα πόδια θα πάρουν κάποια τελική θέση και οι μετατοπίσεις θα σταματήσουν.

Η θέση της γωνίας μπορεί να στερεωθεί, για παράδειγμα, με σφήνα ή μπορείτε να αφήσετε τα πάντα όπως είναι. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα του τρόπου ευθυγράμμισης των δοκών σε ένα νεόκτιστο κτίριο.

Σημαντικές πληροφορίες! Η συρόμενη σύνδεση χρησιμοποιείται μόνο για την πολυεπίπεδη κατασκευή των δοκών. Με κρεμαστά δοκάρια, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που χρησιμοποιείται δοκός δαπέδου ως τσιμεντοκονία, η ίδια η κατασκευή επιτρέπει στην οροφή να μην εξαρτάται από τις παραμορφώσεις του κτιρίου.

Δεδομένου ότι τα μεταλλικά μέρη της σύνδεσης του δοκού μπορούν να παρέχουν ταυτόχρονα επαρκή αντοχή και κάποια πλαστικότητα, τέτοια προϊόντα χρησιμοποιούνται ευρέως στον εξοπλισμό στέγης - αυτές μπορεί να είναι γωνίες διαφόρων σχημάτων, πλάκες ή σανίδες.

Σε ένα σύστημα ανάρτησης, τα δοκάρια στερεώνονται με διάφορους τρόπους, ανάλογα με το συγκεκριμένο σχέδιο. Η στερέωση εξαρτάται επίσης από τον συγκεκριμένο κόμβο, τη φύση των φορτίων σε αυτόν.

Αυτές οι δομικές μονάδες που λειτουργούν σε συμπίεση, κατά κανόνα, συνδέονται χρησιμοποιώντας ένα δόντι (διπλό για βαριά φορτία) ή μια ακίδα.

Για αξιοπιστία, το συγκρότημα μπορεί να ενισχυθεί με μπουλόνια, βραχίονες ή μεταλλικά εξαρτήματα.Οι πλάκες και οι γωνίες στερεώνονται με βίδες και βίδες με αυτοκόλλητη βίδα, ανοίγονται οπές για βιδωτές συνδέσεις στα προς σύνδεση μέρη, με διάμετρο 1 mm μικρότερη από το τμήμα του μπουλονιού.

Οι συνδετήρες συνήθως σφυρηλατούνται στις πλευρικές επιφάνειες των ξύλινων μερών. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι διαστάσεις του συνδετήρα καθορίζονται από το πάχος του δοκού.

Οι σφιγκτήρες χρησιμοποιούνται σε εκείνους τους κόμβους όπου τα μέρη λειτουργούν σε τάση / ρήξη. Καλύπτουν το τμήμα στήριξης (για παράδειγμα, μια ρουφηξιά ή μια δοκό κορυφογραμμής) και βιδώνονται στο προσαρτημένο - το ίδιο κεφάλι κεφαλής ή γόνατο.

Σε αυτή την περίπτωση, ο σφιγκτήρας μπορεί να στερεωθεί τόσο στην πλευρική επιφάνεια του εξαρτήματος και να περάσει μέσα από αυτό, στερεώνοντας με παξιμάδια.

Η επάνω δέσμη δοκών εκτελείται:

• κόβοντάς τα με την ίδια γωνία και συνδέοντάς τα με ακραία επίπεδα (ταυτόχρονα, στην κατάλληλη γωνία, τουλάχιστον ένα καρφί 150 mm σφυρηλατείται στο πλευρικό τοίχωμα καθενός από τα δοκάρια),
• στερέωση σε δοκό κορυφογραμμής
• πλευρικές άκρες.

Φυσικά, στην τελευταία περίπτωση, οι δοκοί πρέπει να μετακινούνται κατά μήκος της οροφής κατά μια κατάλληλη απόσταση.

Με οποιαδήποτε από αυτές τις μεθόδους, είναι δυνατή η πρόσθετη στερέωση της σύνδεσης με μεταλλικές ή ξύλινες πλάκες. Ο τρόπος σύνδεσης των δοκών, μεταξύ άλλων, υπαγορεύει το μήκος του κρεμασμένου μέρους του ποδιού.

Δεν πρέπει να είναι περισσότερο από 4,5 m, με μεγαλύτερο μέγεθος, εκτοξεύονται πρόσθετες διαδρομές (δοκοί στήριξης) κατά μήκος της πλαγιάς, παράλληλα με το Mauerlat και τη δοκό κορυφογραμμής.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ! Για να εξασφαλίσετε την απόλυτη συμμετρία όλων των δοκών, είναι λογικό να φτιάξετε ένα πρότυπο πριν από την τοποθέτησή τους - ένα "μοντέλο" δοκάρι που έχει όλες τις απαραίτητες εγκοπές, γωνίες και διαστάσεις. Με τη βοήθεια ενός μολυβιού κατασκευής, τότε είναι αρκετά απλό να προετοιμάσετε τον απαιτούμενο αριθμό εξαρτημάτων στο έδαφος, όντας σίγουροι για την ακρίβεια των διαστάσεων τους.

Επιμηκύνουμε τα πόδια

Περιοδικά, καθίσταται απαραίτητη η σύνδεση των δοκών κατά μήκος. Τις περισσότερες φορές, αυτή η κατάσταση αναπτύσσεται στην περίπτωση μεγάλου μήκους κλίσης.

Εξάλλου, κατά κανόνα, η ξυλεία έρχεται σε κομμάτια μήκους έως 6 m.

Υπάρχουν επίσης πολλές διαθέσιμες επιλογές επέκτασης.

• Τα άκρα πριονισμένα λοξά
• σύνδεση γλώσσας και αυλάκωσης
• Πλαϊνές όψεις σανίδων ή δοκών
• Βασιζόμενος σε μια ενδιάμεση πορεία

Η τελευταία μέθοδος συνιστάται όταν όλα τα δοκάρια είναι χτισμένα στην ίδια απόσταση από την προεξοχή της οροφής.

Σε αυτή την περίπτωση, το φορτίο σε κάθε τμήμα της οροφής θα πέσει στη διασταύρωση των δοκών σε ένα μέρος, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση. Εάν δεν γίνει μια ενδιάμεση διαδρομή, αξίζει να ενισχυθούν οι αρμοί οποιασδήποτε κατασκευής με μεταλλικά εναέρια μέρη.

Οι υπάρχουσες μέθοδοι κόμπων ξυλουργικής σε συνδυασμό με σύγχρονους τύπους συνδετήρων καθιστούν δυνατή τη σύνδεση των δοκών αξιόπιστη και διασφαλίζουν τη μακροπρόθεσμη απόδοσή της.

Σας βοήθησε το άρθρο;